İlk gazetelerde görmüştüm resmini. İsviçreli kadın gazeteci. Basın çokça söz etti kendisinden. (…)
Kinem ya da Barbara yoldaşla ilk yüz yüze tanışıklığım ise cezaevinde oldu. Görüşe gitmiştim. Birkaç dakika sonra yoldaşlar Barbara’yı getirdiler, görüş yerine. “Çıkar çıkmaz Dersim’e geleceğim” diyor. “Gelip gerilla olacağım.” Dersim’de halkın hepsinin Barbara’yı basından tanıdığını anlatıyorum. Halk; sizin İsviçreli yoldaşınız diyor Dersim’de. Ve hiç tanımadıkları halde müthiş bir ilgi ve sempatiyle bahsediyorlar Barbara’dan. Bunları anlatınca Barbara’nın çok hoşuna gidiyor. “Çok yakında geleceğim” diyor.
Her zaman her yerde “Ben sosyalizm için yaşıyorum” diyordu. O insanların din, dil, ırk, cins farkı gözetilmeden eşit ilişkiler içinde, kardeşçe ve insan tadında yaşamasını istiyordu.
Dersim’in dağ köyündeki evimizdeyim. Gece yarısı annem sarsarak uyandırıyor beni. Kalk yoldaşların geldi. Gerillalar birer birer giriyor kapıdan, sarılıyoruz birbirimize. Oldukça kalabalık bir grup. Gözüm ocağın önündeki kürsüde oturmuş, silahıyla uğraşan kadın yoldaşa takılıyor. İlk şaşkınlıktan sonra kalkıp kucaklaşıyoruz “sen ne arıyorsun burada?” diyorum. Evet… Elinde silahıyla Dersim’deki bir köy evinde ocağın başında oturan gerilla, İstanbul’daki adıyla Barbara, Kürdistan’daki adıyla Kinem yoldaştan başkası değil.
O gece yoldaşlarla uzun uzun söyleşiyoruz. Özellikle de Kinem yoldaşla. Dersim’i anlatıyor. Doğrusu Kinem yoldaş bayılmış Dersim’e. Gerilla yaşamını anlatıyor. Bir akşam yakın bir eve gidiyoruz. Gecenin ilerlemiş bir saati. Evde küçük bir kız çocuğu var. Kaç gündür ağlıyormuş, “gerillaları görecem” diye. Annesi gelip Kinem yoldaşın elinden tutup götürüyor. Uykudaki çocuğu uyandırıp, yoldaşı göstererek; “Bak kızım görmek istiyordun. İşte bak Partizan abla…” diyor. Kinem yoldaş çocuğun yüzünü okşuyor. Seviyor. Çocuk uyku sersemliğiyle şaşkın şaşkın bakıyor Partizan ablasına!
Bir gün bir yoldaş geliyor. Barbara yoldaşın birkaç gün önce Pülümür’de şehit düştüğünü söylüyor. Yüreğim sıkışıyor. Anneme anlatıyorum Kinem’in Barbara olduğunu. Annem de diğer Dersim halkı gibi Barbara’yı daha öncesinden biliyor. Devrim olduğunda Barbara’nın mezarının nasıl anıt haline geleceğini anlatıyor bana.
Partimizle tanışıklığı İsviçre’de başlayan, Pülümür dağlarında şehit düşen Barbara yoldaşı bu denli güçlü kılan neydi acaba? Tabii ki MLM’ye olan sarsılmaz inancı ve dünya halkları için çarpan yüreğiydi. Bu bilinç onu güçlü bir enternasyonal komünist yapabildi. Bu bilinçti onu İsviçre’nin Alpler’inden Munzur’un dağlarına taşıyan; Barbara’nın kişiliğinde ve mücadelesinde somutlaşan enternasyonal proletaryanın bilimsel öğretisi MLM’ydi.
Sen unutulmayacaksın Barbara yoldaş. Barbara, uğruna yaşamını feda ettiğin düşünceler bugün ülkemizde çok daha güçlü, çok daha atılgan ve çok daha canlı.
(Gerilla bölgesinden bir yoldaşı)
