Makaleler

Pamuk üretimini nasıl bilirdiniz?

Tarımsal üretime dair AKP hükümeti dışında birçok çevre eleştirel yaklaşıyor. Nitekim tarımdaki gidişatın nedeni neo-liberal politikalardır. Zira, neo-liberal politikaların kaçınılmaz sonucu olarak bugün birçok tarım ürününde, Türkiye, ithalatçı konuma gerilemiş durumda ve ithalat rakamları her geçen yıl artıyor. Pamuk üretimindeki durum pek de farklı değil.

Pamuk; tekstil, gıda sanayi ve hayvan yemi dahil 50 çeşit sanayi kolunun hammaddesi, 6 milyona yakın insanı iktisadi olarak ilgilendiren üretim alanı. Türkiye dünya pamuk üretiminde verimlilik açısından dördüncü ülke. Fakat TC devleti pamuk sektöründe net ithalatçı konumda. Üretim, tüketimi karşılamıyor, bunun için de herhangi bir önlem alınmıyor.

Bunun nedeni açık; emperyalist tarım politikaları. 1980’li yıllarda neo-liberalizmle yarı-sömürge dünya pazarına (emperyalist talana yani) daha açıldığı zaman TC devleti de bir bayram havası estiriyordu. Lakin “dünya pazarına açılmanın” bir faturası vardı. 1980’lerden günümüze bu fatura hem işçi sınıfına hem de küçük üreticilere ödetiliyor.

Emperyalist tarım politikaları yarı-sömürgelerin tarımsal üretiminde çok uluslu şirketlerin hakimiyetini hedefliyordu. Son otuz yıllık dönemde büyük oranda gerçekleştirildi bu. Yarı-sömürgelerdeki küçük üreticiler, üretim dışına sürülürken, bu ülkelerin en iyi yetiştirdikleri ve kendi ihtiyaçlarını karşıladıkları tarım ürünlerinde ithalata bağımlı hale getirildi. Yarı-sömürgelerin bu duruma sürüklenme süreci DTÖ Tarım Anlaşması ile hızlandırıldı.

Tarım Anlaşmasına imza atan TC devleti de, 2000’li yıllarda Dünya Bankası, Tarım Reformu Uygulama Projesi’ni yaşama geçirerek tarımda emperyalist hakimiyeti güçlendirdi. Küçük üreticiler serbest piyasa koşullarında tüm desteklemelerden ve piyasa düzenlemelerinden yoksun, çok uluslu şirketlerin insafına terk edildi. Rekabet koşullarına dayanamayan küçük üreticiler üretim dışına sürüldü.

Pamuk bu süreçten doğrudan etkilenen sektörlerden sadece birisidir. Pamuk üzerimi Ege, Akdeniz ve T. Kürdistanı’nda (GAP bölgesinde) yapılıyor. 2000 yılı üretim miktarı 880 bin ton, 2005’te 851 bin ton iken 2012-2013 sezonu tahmini üretim miktarı 550-600 bin ton civarıdır. Son on yıllık dönem içinde üretimde daimi bir düşüş söz konusudur.

TC devleti, diğer tarım ürünlerinde olduğu gibi pamuk üretiminde de üreticiyi desteklemiyor. Küçük pamuk üreticileri yüzde 100’ün üzerinde artan girdi fiyatlarına karşın, düşük taban fiyatları nedeniyle maliyetini dahi karşılayamıyor. Büyük üreticilerle piyasa koşullarda rekabet edemiyor. Dolayısıyla ya başka ürünlere (narenciye, buğday gibi) yöneliyor ya da üretemez hale gelip toprağını terk ediyor, mülksüzleştiriliyor. Esas üreticiler pamuk üretiminden koparılarak, çok uluslu şirketler üretime hakim hale getiriliyor. Sonuç olarak da küçük üretici köylü, tarımsal üretim dışına, sefalete sürükleniyor.

(Sincan F Tipi Hapishane’den bir okur)

Daha fazla göster

İlgili Makaleler

Başa dön tuşu