“Ne kadar da inatçılar!”, “Her şeyi bildiklerini sanıyorlar!”, “Oysa biz ana babalar, onlar için saçımızı süpürge yaparız da buna rağmen yaranamayız!”
Gerçekten böyle mi acaba?
Yoksa gençlerin başlattığı, aileye yönelmiş bir ayaklanma mı var?
Kim ne derse desin, “nasıl bir toplum yaratmak istiyoruz?” sorusu doğrudan eğitim biliminin ilgi alanı içine girmektedir. Gerçekten sevgi, saygı ve güvene dayalı bir toplumun kurulabilmesinde ana-baba eğitiminin önemi çok büyüktür. Yeter ki doğru yöntemleri birlikte üretip uygulayabilelim.
Kişiliği gelişkin; yaşamın önüne çıkardığı sorunları kendi tahlil edebilen; çözüm olanaklarına ilişkin kendi karar verebilen; çözüm için uygulamayı kendi başlatabilen, yaşamını üzerine oturtabildiği değerlere sahip “güçlü bir çocuk” yetiştirebilmek için ne yapmak gerekir?
“Çocuğumun kişiliğini nasıl geliştirebilirim?” sorusu, elbette çoğu ana-babanın ortak sorusudur. Oysa özellikle gençlerle yaşadığımız güncel sorunlar velileri bunaltıyor, geleceğe ilişkin umutlarını haylice zedeliyor gibi. Çoğu zaman sorunun ele alınışında yaşanan ciddi yanlışlar ise çocukla ilişkilerimizde çok ciddi sorunlarla karşı karşıya gelmemize neden oluyor.
Bilinçli ana-babalar olmadan, bilinçli bir eğitimden söz etmek mümkün müdür? Yani, biraz kırılmalar gösterse de, bir anlamda “bizim” aynalarımızdır çocuklarımız. “Çocuğun eğitimi” sorunu, öncelikle “eğiticinin eğitimi” sorunudur. Yani önce kendimizi eğiterek başlamalıyız çocuğun eğitimine.
Zor bir iş; bunu hepimiz biliyoruz. Kolaycılığa kaçmadan, baştan savmadan, kararlarımızın ortak uygulayıcısı olarak çocukla uğraşmak zor bir iş. Ama başarabiliriz bunu, başarmayı istiyorsak eğer. Büyük oranda bize kalmış bir tercih.
Çözülemeyecek sorun yoktur. Yeter ki sorunların tanımını doğru yapalım ve doğru yöntemleri kullanalım.
Çocuk eğitiminde velilerin rolü ve modern eğitim yöntemleri üzerine düşüncelerini ve yoğunca yaşanan pratik sorunları birlikte tartışmak için Metin Ayçiçek’le buluşuyoruz.
Zürih Gençlik ve Kültür Evi
