Son dönemlerde içinde geçmekte olduğumuz süreç, kitle çalışması ve devrimci militan çizginin geliştirilmesi bakımında imkan sunmaktadır. Yaşananlar da bu yönlü söylemlerin soyut değil, somut olduğunu gösteriyor. Kimi takvimsel günlerde, seçim çalışmalarında, şehitlerimizle ilgili eylemlerde ortaya konulan her devrimci çabanın mutlaka bir karşılığı vardır/olacaktır. Tüm bu adımları tohumu toprağa atmak olarak yorumlayabiliriz. Ve tohumu toprağa düşürmeden ürüne ulaşmak da mümkün değildir. Kitleleri kazanmak, kavganın birer öznesi haline getirmek için onlara karışmak, öğrenme ve öğretme eyleminde derinleşmek şarttır. Somut analizler yapma, sürece denk düşen görevleri belirleme ancak ve ancak kitlelerin içine karışmakla ve devrimci pratik içinde yoğunlaşmakla mümkün olabilir.
Her devrimci pratik aynı zamanda bir tecrübedir. Yapılması ve yapılmaması gerekenleri gösterme eylemidir. Bu anlamıyla her pratiğimizin sonucu üzerinde büyük bir ciddiyetle durmalıyız. Tüm bunlarda doğru sonuçlara ulaşmak her şeyden önce sınıf mücadelesinde ileri bir adım atmak anlamına gelir. Seçim çalışmaları da keza böyledir. Bu çalışmayı da eksik ve olumlu olan yanlarımızla değerlendirmeli ve doğru sonuçları çıkartarak devam eden politik sürecin öznesi olma yolunda daha büyük adımlar atmanın hesabı içinde olmalıyız. Kitle çalışması perspektifinde derinleşmek, bu gerçeği ancak kavramakla mümkün olabilir. Bu kavrayış bize pratiğimizden öğrenmeyi, hedefli ve planlı çalışmayı zorunlu kılar. Örneğin seçim çalışmalarında sahip olduğumuz yetersizliklerin nedenlerini doğru bir tarzda açığa çıkarmazsak, kitleye dönük yeni çalışmalarımızda ileriye doğru sıçramalar yapabilir miyiz? Elbette ki yapamayız. O halde etkili ve sonuç alıcı çalışmalar için nesnel bir muhasebe yapmak gerekiyor? Diyalektik materyalist bir yöntemle doğru ve yanlışlarımızı ayrıştırmalıyız. Doğrularımızdan derinleşmek için yetersizliklerimize kaynaklık eden ideolojik ve siyasal köklere öldürücü vuruşlar yapmalıyız.
Yapmamız gereken diğer bir şey ise; tüm çalışmalarımızda hedeflerimizi büyütme perspektifiyle hareket etmektir. Güçleri geliştirmek, gelişim dinamiğinin daha canlı olduğu alanlara yoğunlaşmak ve daha da önemlisi kitlelerle bağ kurmamızı sağlayacak olan mücadele araçlarını zenginleştirmek için zihinsel ve pratik faaliyette yoğunlaşmak vb. Mücadelemizin gelişimi için bu bakış açısına sahip olan militanların ideolojik-siyasal dönüşümleri zorunludur. Hayat bize her bakımda dinamik ve yeniliklere açık faaliyetçi tipini dayatıyor.
Yeniye ulaşmak sürekli bir sorgulamayı ve arayışı gerektirir. Yeniye, köhnemiş sürece yanıt olmaktan uzaklaşmış eskiye karşı mücadele içinde ulaşılır. Bunun için militan duruş, sistemli ve planlı bir çalışma zorunludur. Yani; sorunlar planlı bir çalışmayla aşılır. Yani; giriştiğimiz her işi önce kafamızda planlamalıyız. Yani; ana ve tali görevleri doğru belirlemeliyiz. Ve aralarındaki diyalektik bağı bilimsel bir tarzda kurmalıyız. Tüm görevlere bu bilinçle yaklaştıktan sonra geriye alınan her kararı yüksek bir sorumluluk bilinciyle uygulama görevi kalıyor. Uygulama sürecinde kararları kavrama bilincine sahip olmak kilit bir sorundur. Bu bilinçten yoksun olmak, memur zihniyetinin, bürokratik tarzın gelişmesine yol açar. Bu da her türlü devrimci yaratıcılığı önler ve gelişim dinamiğini zayıflatır. Bu gerçekleri görmeliyiz.
Kürt coğrafyasında neredeyse her gün yeni gelişmeler tanıklık yapmaktayız. Öyleyse seçimlerin sonuçlanmasının ardından bir kampanya şeklinde ele aldığımız destek tavrının sonlandığı şeklindeki yanlış düşünceye kapılmadan ezilen Kürt halkının demokratik talepleri ekseninde yürüttüğü mücadeleye destek için kolları sıvamalıyız. Bu yönlü en anlamlı çağrı ve örnek 29 Haziran günü Dersim Çemişgezek’te HPG gerillası Mazlum Erenci ile birlikte ölümsüzleşen yoldaşımız Yurdal Yıldırım’dır. Yurdal, yeniye ulaşmak için sorgulayan ve arayandır; eskiyene karşı mücadeledir; militan bir duruş, şehitlere bağlılık, cüret ve iradenin adı; güncel ve somut görevlere dört elle sarılmanın andaki yansımasıdır.
