Taksim Gezi direnişine akşama doğru binler akıyor. Dün 13.gününde yüzbinler Taksim’e gelerek meydanı doldurdu. Görülmemiş bir insan seliydi benim açımdan. Normalde hiç sevmem ben kalabalığı. O nedenle düğünlere, festivallere gitmeyi de pek sevmem. Yani genel bir kalabalık fobim var diyebiliriz. Fakat Taksim’de insan selinin bazı güzel yanları vardı. İki zıt kutup yaşansa bile. İnsan selinde devrimler, marşlar, sloganlarla oranın rengini değiştirmek isteyen güzel yanları.
Sonra kendime biraz yüksekçe bir yer buldum, oradan önce Taksim Meydanı’nı seyrettim. Coşkun bir insan seli, hareketli, rengârenk bir sel bu. Biraz tuhaf, biraz anlamsız, biraz karışık vs vs. Sonra devletin ve polisin saldırgan tutumunu tehşir eden farklı yapıların pankartlarıyla süslenmiş etraf, binalar, meydan…
Birkaç tanesi,”Kes sesini Tayip”, “sendikalar göreve genel greve” gibi onlarca örnek verilebilir bunlara. Hemen karşımda devrimcilerin kendilerini ifade etmek için kurulan çadırlardan biri olan Partizan çadırı kurulu. İki yanında iki pankart. Biri Kürtçe yazılı “mücadele bitmedi daha yeni başlıyor” diğeri ise Gezi direnişi sırasında yaşamını yitiren Abdullah Cömert ve Mehmet Ayvalıtaş’ın isimlerini ve aramızda yazılarının ve resimlerinin bulunduğu pankart.
Gece ışıklarla, flamalarla donatılan onlarca şey arasında en anlamlı mesaj bu bana kalırsa. Çatışmalar birçok yerde devam ederken, yaralılar insanlar varken yaşamını yitirenlerin aramızda olması.
Bir de başka bir dünya bar gezi parkında. Farklı farklı grup ve çevreler…
Bir ÖG okuru
{youtube}http://www.youtube.com/watch?v=X8PMueXFT1c&feature=youtu.be{/youtube}
